Ten huize van Thomashuizen

Louis: Wat is Thomashuizen?
Willy: Een Thomashuis is een plaats waar mensen met een verstandelijke beperking in een mooi huis en een veilige omgeving liefdevol verzorgd en gestimuleerd worden. Ze leven er samen met een zorgkoppel als één grote familie. Door het kleinschalige opzet en de permanente aanwezigheid van steeds dezelfde mensen ontstaat een echt thuisgevoel.

Louis: Vanwaar komt de naam?
Willy: De inspiratie komt uit Nederland. Thomas was een Nederlandse jongeman met een ernstige verstandelijke beperking. Jarenlang verbleef hij in een instelling. Het werd de ouders van Thomas duidelijk dat hij daar niet op zijn plaats was. En toch klopte alles: er waren zorgdossiers, er werden doelen gesteld, er werd over hem gesproken. Maar niemand had tijd om met hem te gaan wandelen of fietsen. In 2003
besloot de vader van Thomas het zelf te gaan organiseren. Een mooi huis voor zijn zoon, waar hij met 8 à 9 medebewoners kon leven en verzorgd worden door een klein team van gemotiveerde mensen uit de zorg. Thomas ging van een grote zorginstelling naar een kleine zorgondernemer die liefde, aandacht en zorg leverde, 24 uur per dag, met bijna altijd dezelfde mensen.

Louis: En hoe is het in Vlaanderen gestructureerd?
Willy: De overkoepelende organisaties, vzw Vrienden van Thomas en Thomashuizen België zorgen ervoor dat ervaren mensen uit de zorg op een succesvolle wijze hun Thomashuis kunnen starten. Alle zaken op
het gebied van bedrijfsvoering, kwaliteit, klachtenregelingen, omgang met ouders en deskundigheidsbevordering worden aangeboden door de koepelorganisaties.

Louis: Wie is eigenaar van het gebouw?
Willy: We kozen er bewust voor om nooit eigenaar te worden van het gebouw. Wij willen de uitbating doen op een manier die niet gelinkt is aan de financiële stromen van het vastgoed. In België werken we
met Inclusio, een sociale investeerder in vastgoed die kwaliteitsvolle woningen aan betaalbare huurprijzen wil aanbieden. De zorgondernemers huren via Inclusio hun eigen Thomashuis.

Louis: Hoe wordt de woongroep samengesteld?
Willy: Het is de bedoeling dat de bewoners van elk Thomashuis de rest van hun leven in het huis kunnen blijven. Dit betekent dat er bij de start kritisch gekeken wordt of de mensen die er komen wonen bij elkaar passen en elkaar ook aanvullen. Het lukt nooit als je woongroep homogeen is samengesteld. Juist een mix van leeftijd, geslacht en mate van handicap werkt erg goed. Voor de bewoners en voor de uitbaters. Stel dat je groep zou samengesteld zijn uitsluitend met mensen met autisme: die hebben weinig zorgtaken nodig, maar wel veel begeleiding. Omgekeerd is een groep met allemaal zwaar zorgbehoeftigen ook niet haalbaar. Het zijn de uitbaters die de groep samenstellen, want zij zijn er
24 uur op 24 uur.

Louis: Wie zijn de uitbaters? Hebben deze mensen een zorgopleiding gehad?
Willy: Dat kan maar hoeft geen koppel te zijn. Maar minstens één van beiden moet een zorgopleiding genoten hebben. En uiteraard is er ook personeel. Dit continu met twee doen is niet haalbaar, dat hou je
niet vol.

Louis: Waar komt je motivatie vandaan Willy?
Willy: Die passie voor zorg is er altijd al geweest. Dat heb ik van mijn moeder, die deed niets anders dan voor de ganse buurt zorgen. Ze ging dagelijks, bij iedereen die op leeftijd was, de rolluiken optrekken.
Daar was ze soms de hele voormiddag mee bezig. Nu en dan liep ik mee, soms was het comfortabel als ze niet huis was; kon ik eens iets anders doen. Met die zorgpassie wilde ik al altijd iets doen, gelinkt aan ondernemerschap. Maar louter ondernemerschap is te weinig in de zorg. Er moet een ethische code zijn. Ik heb er ook nooit een probleem mee gehad dat ik dingen gratis deed, dat is ook zo bij de Thomashuizen.

Louis: Ben jij een gelukkige ondernemer?
Willy: Zeker wel. Er is eigenlijk maar één aspect dat me ongelukkig maakt: het feit dat er nog steeds op een pejoratieve manier gekeken wordt naar ondernemerschap in de zorg. Als we op dat vlak een evenwichtige discussie kunnen voeren, kunnen we ook stappen zetten. Vandaag heb ik nog steeds
de indruk dat ondernemerschap in de zorg telkens opnieuw zijn plaats moet opeisen. Dat het telkens opnieuw een strijd is voor aanvaarding en begrip.

Over Willy Vertongen

Willy is al tien jaar CEO van Mederi, een organisatie die zelfstandige zorgpraktijken voor thuisverpleging ondersteunt. Als rasechte zorgondernemer zet Willy in op innovatie en maatschappelijke meerwaarde. Thomashuizen,
een kleinschalig initiatief voor mensen met een mentale beperking, is daar een illustratie van.

Meer weten over Thomashuizen? www.thomashuizen.be

Deel dit met uw vrienden